Απεριορίστων διαδρομών... απεριορίστων συναισθημάτων!!!

μία διαφορετική, άκρως συγκινητική ιστορία μεταφέρει με ανάρτηση της η κα Ευτυχία Πουλουκτσή στο facebook...

"Από τις αρχές Σεπτέμβρη, που χρησιμοποιώ συχνότερα λεωφορείο, έβλεπα έναν ταλαιπωρημένο άνδρα γύρω στα 50 σε διάφορες διαδρομές: τον Σεπτέμβρη στο λεωφορείο για Επανωμή, άλλες προς το κέντρο και προχθές στο λεωφορείο απ' τον σιδηροδρομικό σταθμό... 


επειδή παρατηρώ τους ανθρώπους στους δημόσιους χώρους, μου έκανε εντύπωση ότι ποτέ δεν κατέβηκε κάπου, ούτε έδειχνε να πηγαίνει κάπου συγκεκριμένα... ήταν σχετικά καλοντυμένος και καθαρός-συχνά φορούσε και γραβάτα... 

σήμερα κάθισα δίπλα του... του είπα σχεδόν συνωμοτικά (όπως θα μιλούσε η μις Μαρπλ σε έναν ενδεχόμενο δολοφόνο):

- "σας βλέπω συχνά μέσα στο λεωφορείο"...

γύρισε και μου απάντησε απρόσμενα και χωρίς κανένα ίχνος επιθετικότητας για την αγενή περιέργειά μου 

-"μέσα σε πολλά λεωφορεία"...-

'είστε ελεγκτής;; ιγνκόγνιτο;;" τον ρώτησα 

-"πού τέτοια τύχη" μου λέει..."είχα μαγαζί με παπούτσια μέχρι το καλοκαίρι και τον Ιούνιο το έκλεισα. Επειδή όμως μένω με την μητέρα μου, η οποία είναι πολύ γριά και έχει κινητικά προβλήματα, δεν μπορώ να της το πω. Ήταν τρεις γενιές μαγαζί και η μητέρα ήταν πολύ περήφανη γι αυτό. Δεν τολμάω να της πω ότι δεν κατάφερα να το κρατήσω και έκλεισε στα χέρια μου. Έτσι παίρνω το λεωφορείο κάθε πρωί, αλλά αφού δεν έχω πού να πάω και πρέπει να λείψω για ώρες, επειδή οι καφέδες στοιχίζουν περισσότερο από μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών κι επειδή για χρόνια δεν είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω, γυρνάω ατέλειωτα μέσα στα λεωφορεία... το καλοκαίρι είχε δροσιά και τώρα ζέστη.. πού αλλού να πάω;;;" 

Κατέβηκα στην επόμενη στάση σχεδόν κλαίγοντας....

δεν μας παρατάτε κι εσείς κι η ανάπτυξή σας και τα σαξες στόρι σας...."

Eftichia Poulouktsi, Παρασκευή 11-12-2015